Wat is onze volgende stap?

Jij doet waar veel mensen alleen van kunnen dromen. Hoe word je reisjournalist?

Ik ben in de jaren negentig begonnen bij Condé Nast Traveller in New York. Dat was een van mijn eerste baantjes. Ik was het groentje in het team op de foto-afdeling. Toen wist ik eigenlijk helemaal niets van fotografie of reizen, maar ik wist wel wat ik leuk vond en ik heb veel geleerd in die baan omdat ik alle portfolio-meetings met de fotografen persoonlijk deed. Dit was in het tijdperk voor het internet. Er waren dus geen websites. Fotografen kwamen op woensdag hun portfolio afgeven en keerden op vrijdag terug voor hun foto’s en een vergadering met ons. In die tijd werkten we met grote fotografen: Helmut Newton, David LaChapelle en Philip-Lorca diCorcia. Ik vergaderde vooral met de jongere fotografen die een voet tussen de deur wilden krijgen bij het tijdschrift, iets wat notoir moeilijk was. Ik ging met hen aan tafel zitten en vroeg ze me te vertellen over de plekken die ze gefotografeerd hadden, hoe die in werkelijkheid waren.. 

Hoe voelde het om uiteindelijk creative director te worden bij Condé Nast Traveller?

Ik was regelmatig gefrustreerd omdat we vasthielden aan een traditionele set-up, terwijl ik wist wat voor geweldige verhalen er niet verteld werden. Ik ontwikkelde mijn eigen manier om fotografen te interviewen als ze terugkwamen van hun opdrachten en schreef dan verhalen over hun ervaringen. Prachtig schrijven was niet zo mijn ding, ik ging achter de geweldige verhalen aan. Toen het geld op begon te raken in de uitgeverswereld en er minder budget was om schrijvers overal naartoe te sturen, werd mijn ongebruikelijke methode erg populair. Men begreep dat we fotografen konden interviewen en hun verhalen konden omzetten in iets geweldigs. 

Vertel eens over de lancering van Yolo en hoe het in de markt staat?

Ik heb Yolo gelanceerd als eerbetoon aan een meer holistische manier van reizen. Ik kende toen veel fotografen en ik wist dat ze ontzettend veel beelden hadden liggen die nooit gepubliceerd waren. Als we iemand de opdracht gaven om ergens foto's te maken, publiceerden we maar een fractie van wat die persoon tijdens zijn reis had vastgelegd. Yolo gaat om het gevoel van reizen, niet de toeristische industrie. Het gaat om een suggestieve benadering in plaats van een dicterende aanpak. We hopen dat die aantrekkelijker is. Digitale creaties en drukwerk samenbrengen, biedt ons de mogelijkheid iets te creëren dat levendig voelt en verder gaat dan een verslag of documentatie alleen. We leren nog steeds hoe digitale media de ervaring van het reizen kan verbeteren. Het is een voortdurend veranderend landschap dat ik erg spannend vind.

Vind je het nog steeds opwindend nieuwe plaatsen te ontdekken of vind je het spannender om terug te gaan naar je favoriete plekjes?

Voor mij gaat het om een goede balans van beide. Soms voel ik me schuldig als ik denk aan de vele plaatsen waar ik nog niet ben geweest. Er zijn echt veel gaten. Ik ben bijvoorbeeld nog nooit naar New Orleans of Texas geweest. De mogelijkheid om te ontdekken is altijd geweldig. Ik ben een aantal jaren geleden voor het eerst naar Chili geweest en het was onvoorstelbaar. Maar je moet doen waar je je goed bij voelt en ik denk dat ik een gewoontedier ben. Ik ben echt ontelbare keren in Italië geweest.

Ethiek, het milieu en toerisme zijn ongemakkelijke partners. Laten we het daar eens over hebben.

Tijdens de pandemie zijn we veel meer gaan nadenken over onze reispatronen, hebben we onszelf afgevraagd of we egoïstisch waren en wat we konden veranderen. Veel mensen reisden op een roekeloze, overmatige manier en stapten op een vliegtuig om de opening van een winkelcentrum mee te maken. Denken over ons gedrag en onze impact is zo belangrijk. Echte betrokkenheid is belangrijk. Ik ga graag naar plaatsen en dompel me onder. Het tegenovergestelde van cruises, waar je aanmeert, van het schip gaat en alles oppervlakkig bekijkt voor je naar de volgende bestemming gaat.

Hoe kunnen we verantwoordelijkere reizigers worden?

Mensen reizen op verschillende manieren en als ik iets kan doen om mensen te laten voelen dat ze kunnen reizen en dat reizen hun leven zal veranderen, dan doe ik dat. Ik wil mensen tonen dat ze niet op een cruise hoeven: ga wandelen, neem de trein, ontdek een andere wijk. Maak verbindingen op een dieper niveau.

Hoe was je ervaring tijdens corona, toen je zo lang op één plek moest blijven?

We hebben een buitenhuis in Upstate New York. Daar heb ik de meeste tijd tijdens de lockdown doorgebracht. Als amusement en afwisseling heb ik op Instagram een denkbeeldige roadtrip door Italië gemaakt met twee vriendinnen, Emily Fitzroy (van Bellini Travel) en Marie-Louise Scio (managing director bij de Pellicano Group). We hebben een rondreis gemaakt langs onze favoriete plaatsen aan de hand van foto's van eerdere reizen. Dat was zo leuk. Wel hebben we berichten ontvangen van mensen die ons vroegen hoe we dit voor elkaar kregen terwijl er beperkingen golden! Maar weinig mensen lezen blijkbaar nog opschriften.

Denk je dat onze manier van denken over reizen en onze benadering veranderd is?

Ik denk dat we langzaamaan een stapje terug doen en inventariseren, en dat is goed. De rush vóór corona voelt nu ouderwets aan. De industrie-machine is weer op gang gekomen, maar ik ben niet meer geïnteresseerd in een driedaagse trip. Als ik ergens naartoe ga, wil ik het echt leren kennen en voelen. We kunnen minder vluchtig en transactioneel zijn in ons reizen en daar heeft iedereen baat bij.

Een plaats waar je de rest van je dagen zou kunnen slijten.

Op dit moment woon ik in Rome en ik moet zeggen dat dat heel aangenaam is. Het is beheersbaar vergeleken met New York of Parijs. Ik hoor niet voortdurend sirenes. De schaal is prachtig en er is zo veel te ontdekken. Ik kan niet afgezonderd wonen, ik heb een gemeenschap en verbinding nodig.