Een elegant familieverblijf in Milaan

Je huis dateert uit de jaren 1930. Hoe was het toen je het voor het eerst zag?

Alessia Bossi: Toen ik voor het eerst het appartement binnenstapte, voelde het alsof de tijd had stilgestaan. Het licht, de hoge plafonds, de originele vloeren, het had allemaal een soort poëtische stilte waarmee ik me meteen verbonden voelde.

Alberto Nespoli: We waren op zoek naar een plek met een gevoel voor geschiedenis, iets wat we konden waarderen en verbeteren. We realiseerden ons dat dit huis een verhaal had waarop we konden voortbouwen - iets wat ook overeenkomt met de filosofie van mijn studio: in plaats van het verleden te verstoren, creëert onze filologische benadering een dialoog, soms door parallellen, soms door contrasten.

Wat voor veranderingen heb je doorgevoerd?

AN: Het appartement had oorspronkelijk maar één badkamer en een grote eetkeuken. Maar hedendaags wonen vraagt om andere behoeften dan aan het eind van de 19e eeuw, dus we hebben de indeling opengegooid om een naadloze overgang tussen de keuken en de woonkamer te creëren. En omdat Alessia een echte badkamer wilde, hebben we de voormalige keuken omgetoverd tot een ruime badkamer, compleet met bad en alle comfort. Het appartement was grotendeels trouw gebleven aan het origineel, behalve de ramen en deuren, die in de jaren 1970 waren vervangen. De deuren die je nu ziet, zijn geborgen uit de kelder van een buurman en hebben we in hun oorspronkelijke staat hersteld.

AB: We wilden de ziel van het appartement niet uitwissen, maar alleen herinterpreteren. We openden de ruimtes, verzachtten de overgangen tussen de kamers en werkten met een palet van materialen dat tactiel, tijdloos en doorleefd aanvoelde. Het doel was om de geschiedenis te eren en tegelijkertijd te laten weerspiegelen wie we vandaag de dag zijn.

Het contrast tussen heden en verleden lijkt een terugkerend thema te zijn. Welke materialen of afwerkingen voelen voor jou het meest authentiek en waarom heb je ze gekozen?

AN: We hebben gekozen voor zowel traditionele materialen als eigentijdse afwerkingen. Op de muren gebruikten we kalkpleister (grassello di calce) - een zacht, gestructureerd oppervlak dat het licht prachtig reflecteert. Op de vloeren ligt een antracietkleurige hars naast de originele Milanese visgraatparketvloer. Het is een eigentijdse oplossing waarmee je de originele oude vloeren kunt behouden en tegelijkertijd warmte en zachtheid onder je voeten kunt toevoegen.

Wat textiel betreft - Alessia, denk je dat je oog voor stoffen, gevormd door je modeachtergrond, van invloed is geweest op de keuzes die je hebt gemaakt voor je huis?

Zonder twijfel. Stof is geheugen, het maakt een ruimte intiem. Mijn achtergrond in de modewereld leerde me hoe een weefsel een gevoel kan oproepen, hoe een gordijn drapeert als een jurk, hoe linnen na verloop van tijd zachter wordt, net als je favoriete overhemd. Ik heb textiel gekozen met dezelfde gevoeligheid: natuurlijk, gelaagd, imperfect perfect.

Alberto, de keuken speelt duidelijk een centrale rol. Dit is niet alleen omdat je het vaak gebruikt, maar ook omdat je er gefascineerd door lijkt vanuit een ontwerpperspectief. Hoe heb je het aangepakt?

AN: Voor mij is de keuken het hart van een huis, een plek om samen te komen, niet alleen om te koken. Het moet natuurlijk functioneel zijn, maar ook harmonieus passen in open ruimten, samen met loungeplekken om te lezen en te ontspannen. Mijn idee was om een uniforme, verfijnde omgeving te creëren. We bouwden een metalen drempel tussen de keuken/eetkamer en de woonkamer met gewaxt ijzer - een ruw, ongeverfd materiaal dat alleen is behandeld om oxidatie te voorkomen. De keuken is volledig gemaakt van MDF, een bescheiden materiaal dat via CNC-frezen is opgewaardeerd. Dan zijn er nog gespiegelde elementen van champagnekleurig roestvrij staal, die een vleugje moderniteit toevoegen en prachtig contrasteren met het kalkpleister. Ze helpen ook om de ruimte visueel uit te breiden.

Wat zijn vanuit het perspectief van een ontwerper de belangrijkste vragen die je moet stellen voordat je een keuken renoveert of ontwerpt?

AN: Elke klant heeft andere behoeften, maar na bijna 25 jaar ervaring hebben we bij Eligo Studio een taal en een aantal principes ontwikkeld die we in elk project toepassen. De keuken moet functioneel zijn, dus raden we altijd praktische oplossingen aan: grote, gemakkelijk glijdende lades, royale koelkastruimte, brede inductiekookplaten. Tegelijkertijd moet functie en vorm samengaan, vooral in open ruimten. We hebben de neiging om bovenkasten te vermijden en apparaten te verbergen, zodat de keuken gemakkelijk een eetruimte kan worden. Het gaat om het samenvoegen van gebruiksvriendelijkheid en elegantie.

Het appartement heeft originele kenmerken uit de jaren 1930, maar bevat ook zeer moderne elementen, zoals de apparatuur. Hoe heb je deze twee identiteiten in balans gebracht?

AN: Ik heb ervoor gekozen om de bakoven in de kast te bouwen, maar eerlijk gezegd had ik hem ook zichtbaar kunnen laten. Het ontwerp is zo verfijnd en die eenvoud is het resultaat van echt onderzoek. Eenvoud staat in dit geval gelijk aan perfectie. Ik herinner me dat ik met het hoofd design van V-ZUG in Milaan sprak en parallellen trok met Dieter Rams, Apple, Steve Jobs - mensen die van eenvoud de meest complexe vorm van schoonheid maakten. In mijn keuken heb ik prioriteit gegeven aan het gevoel van de eetruimte. Toch weet ik dat achter die deur een fantastisch apparaat schuilt. En nogmaals, je hoeft niet te pronken met iets moois. Soms is het genoeg om te weten dat het er is. Dat is echte luxe.

Waarom heb je voor V-ZUG gekozen?

AN: Het was een gelukkige ontmoeting. We werden meteen verliefd op de volledige V-ZUG-assortiment: wasmachine, droger, inductiekookveld en bakoven. Omdat we voor ons werk veel uit eten gaan, trakteren we onszelf op thuis koken. Het is een vorm van subtiele luxe, en dat is precies wat V-ZUG belichaamt: topprestaties in een elegant, ingetogen design.

En hoe zit het met jouw persoonlijke manier om de keuken te ervaren? Is er een recept of ritueel dat jouw aanpak het beste weergeeft?

AB: De geur van een langzaam gestoofde tomatensaus op zondag, het geluid van koffie die 's ochtends vroeg wordt gezet. Ik zie koken niet als een prestatie, maar als een daad van zorg - vaak intuïtief, soms rommelig, altijd gedeeld. Ik hou van eenvoudige rituelen: de tafel dekken met linnen, fruit schillen voor Ennio, een kaars aansteken, zelfs als we alleen zijn. Ze verankeren me in het moment.

Zijn er voorwerpen of stukken die je door de jaren heen gevolgd zijn en nu in deze ruimte leven? Hoe zit het met kunst?

AB: Veel. Een vaas van keramiek die ik jaren geleden op een markt kocht. De spiegel van mijn oma, die nu in de gang hangt. Ik hou er niet van om objecten te kopen, ik heb liever dat ze me vinden. Wat kunst betreft, heb ik gekozen voor stukken die emotie uitstralen in plaats van prestige. Sommige zijn van vrienden, andere zijn vintage vondsten, maar ze spreken allemaal tot de verbeelding.

AN: Het huis is een mix van oud en nieuw, geërfd en zelf uitgezocht. Ik kom uit een familie van kunsthandelaars, dus sommige stukken komen uit de familiegalerie. De Le Corbusier fauteuils in de woonkamer waren een huwelijkscadeau voor mijn ouders.

Wat betekent dit huis voor jou, behalve dat het de plek is waar je woont?

AB: Het is een lens waardoor ik mezelf begrijp. Een veilige ruimte, maar ook een plek voor beweging en heruitvinding. Het bevat de sporen van wie we zijn, wat verandert en wat blijft. Ik zie het als een levend archief van liefde, werk, groei en alledaagse poëzie.

AN: We houden van dit huis. Maar we geloven ook dat niets permanent moet zijn - je moet om de vijf jaar van huis veranderen, zelfs van studio, om je te blijven ontwikkelen.

Milaan is de stad die je hebt gekozen. Wat bindt je aan deze plek en wat blijft je hier inspireren?

AN: Ik heb voor Milaan gekozen nadat ik een aantal jaren in het buitenland had gewoond - in Japan, Australië en Nederland. In Amsterdam kreeg ik samen met Domenico Rocca het idee voor Eligo Studio. We wilden het verhaal van Italiaans vakmanschap niet vertellen door middel van clichés, maar door een frisse, naar buiten gerichte lens. Milaan is daar ideaal voor. Het staat open voor talent, ongeacht achtergrond. Het is competitief, maar ook vol kansen.

AB: Milaan is tegenstrijdigheid, elegantie, wrijving. Ik hou ervan hoe het zijn ziel verbergt. Het verleidt niet gemakkelijk, je moet dieper kijken. Ik word geïnspireerd door de stille weerstand tegen trends, door de gelaagde geschiedenis en de hedendaagse hartslag. Het geeft me rust, maar het houdt me ook nieuwsgierig.

Hoe is het huis - en de manier waarop je het ervaart - veranderd sinds de geboorte van je zoon Ennio?

AB: Het is zachter geworden, levendiger, meer open voor het onverwachte. Ennio heeft me geleerd om schoonheid te zien in het ongeplande. Ruimtes die ooit als gestyled overkwamen, voelen nu als doorleefd. En dat is de meest waardevolle transformatie van allemaal.

AN: De lay-out was al ontworpen om flexibel te zijn. We hebben de inloopkast eenvoudig omgetoverd tot zijn kamer en een omgeving gecreëerd waarin alles zijn plaats heeft en zijn ontwikkeling ondersteunt. We gebruiken Montessori-meubilair - lage bedden, toegankelijke opbergruimte - in de wetenschap dat alles zal evolueren. Die flexibiliteit weerspiegelt een meer oosterse, met name Japanse of Chinese, benadering van de ruimte. Het gaat niet om minimalisme, maar om functionaliteit.